Wanneer een werknemer ziek is, moet de werkgever gedurende in ieder geval twee jaar (een deel van ) het loon doorbetalen aan de zieke werknemer. Na 2 jaar ziekte eindigt meestal deze loondoorbetalingsverplichting. De werkgever kan dan een beëindigingsregeling treffen met de werknemer op basis van een vaststellingsovereenkomst of ontslag aanvragen bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV). De zieke werknemer heeft dan recht op een transitievergoeding, een vorm van ontslagvergoeding. Op basis van de Regeling compensatie transitievergoeding kan de werkgever de betaalde transitievergoeding terugkrijgen van het UWV. Door deze compensatie worden werkgevers gestimuleerd om ‘slapende dienstverbanden’ te beëindigen. Volgens een recente uitspraak van de Centrale Raad van Beroep heeft het UWV deze compensatieregeling in een bepaalde situatie niet correct uitgevoerd.
In deze zaak, waarin de Centrale Raad van Beroep (CRvB) uitspraak heeft gedaan, gaat het over de vraag of aanspraak bestaat op compensatie van de transitievergoeding als de twee jaar van arbeidsongeschiktheid zijn verstreken vóór 1 juli 2015 en het dienstverband is geëindigd op of ná 1 juli 2015. De transitievergoeding is ingevoerd per 1 juli 2015. Artikel 7:673e, tweede lid van het Burgerlijk Wetboek (BW) maximeert de compensatievergoeding tot het bedrag dat aan transitievergoeding verschuldigd zou zijn bij het eindigen van de arbeidsovereenkomst op de dag na het verstrijken van de 2 jaar van ziekte.
Het UWV leidde hieruit af dat de hoogte van de compensatie € 0,= is als de twee jaar van arbeidsongeschiktheid door ziekte zijn verstreken vóór de inwerkingtreding van de Wet werk en zekerheid per 1 juli 2015, ook al is het dienstverband na 1 juli 2015 geëindigd. Voor 1 juli 2015 hoefde namelijk nog geen transitievergoeding betaald te worden aan een werknemer bij het beëindigen van een arbeidsovereenkomst.
De CRvB was het niet met het UWV eens en oordeelde dat uit de tekst van artikel 7:673e BW, de context en de wetsgeschiedenis volgt dat het gaat om een maximeringsbepaling, die alleen betrekking heeft op de hoogte van de compensatie. Deze bepaling bevat geen extra voorwaarde voor het recht op compensatie. De wetsuitleg van het UWV zou volgens de CRvB niet juist zijn en in strijd met het doel van de compensatieregeling om werkgevers te stimuleren ‘slapende dienstverbanden’ te beëindigen.
Dit betekent dat de werkgever dus ook aanspraak op een compensatievergoeding heeft in de situatie, waarin een dienstverband ná 1 juli 2015 is geëindigd, maar de termijn van 2 jaar van arbeidsongeschiktheid is verstreken vóór 1 juli 2015. Het CRvB heeft het UWV opgedragen een nieuwe beslissing te nemen over het recht op compensatie van de werkgever; beroep tegen deze nieuwe beslissing kan alleen bij de CRvB worden ingesteld.
De uitspraak is na te lezen op: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:CRVB:2022:1180
Meer weten over de beëindiging van een dienstverband op basis van een vaststellingsovereenkomst? Neem contact op met Mieke Bosma: mail: info@rechtsgevoel.nl, bel: 06–81113000 of neem een kijkje op: www.rechtsgevoel.nl.
NIEUW! Rechtsgevoel heeft een tool ontwikkeld zodat u zelf online eenvoudig een vaststellingsovereenkomst kunt maken tegen een vaste lage prijs. Probeer het uit en bespaar kosten: https://www.rechtsgevoel.nl/vaststellingsovereenkomst/
Op de website van het Rechtskundig Loket kun je in 3 stappen zoeken naar een adviseur: In de eerste plaats…
› Hele artikelHet is in Nederland mogelijk dat werkgever en werknemer in onderling overleg een beëindigingsregeling sluiten zonder een ontslagprocedure te voeren.…
› Hele artikelWat houdt deze nieuwe aanpak concreet in? Het is niet langer noodzakelijk dat de werkgever zelf een herbeoordeling aanvraagt rond…
› Hele artikel